Επειδή το θέμα «θέαμα» και
επανεξέτασή του θίγεται από δύο ομάδες, ενδιαφέρον θα ήταν να συμπεριλάβουν στη
διερεύνηση αυτή και τον ρόλο του θεατή πάνω στην έννοια της απόλαυσης του
θεάματος (ακουστικού, οπτικού κλπ). Μπορεί να εισάγεται και άλλη μεταβλητή στην
εξίσωση και να την κάνει πιο πολύπλοκη. Ίσως η ίδια η έννοια του θεάματος είναι
αυτή που μάλλον πρέπει να διερευνηθεί και όχι το πώς ο θεατής λαμβάνει τα
ερεθίσματα.
Αναφέρομαι στο αρκετά παλιό ομολογουμένως project του
Cedric
Price, το Fun Palace, το οποίο
επαναδιατυπώνει την έννοια του θεάματος βάζοντας σε προτεραιότητα την ατομική
επιθυμία του θεατή και καθιστώντας τον ενεργό μέρος ενός ευμετάβλητου χώρου που
διαμορφώνεται βάσει των επιθυμιών και δράσεων του.
Δεν το έχω ψάξει εκτενέστερα, αλλά ίσως
εισάγει μια ενδιαφέρουσα οπτική στην έννοια του θεάτρου-όπερας-auditorium….. και τη σχέση
που έχει ο θεατής με τα εκάστοτε δρώμενα.
Επίσης, όσον αφορά την δυνατότητα μετακίνησης
του χώρου θεάματος από μέρος σε μέρος, ίσως το project των Archigram Instant City να
μπορεί να αποτελέσει τροφή για σκέψη. Παραθέτω δύο χαρακτηριστικές εικόνες από
το project
Μακριά από τους περιβαλλοντικούς-ακουστικούς
παράγοντες και την έννοια της χρηστικής ευ-μεταβλητότητας, αλλά είπα να τα
παραθέσω μήπως και αποτελέσουν πηγή έμπνευσης.
Βιβλιογραφία που μπορεί να
ανατρέξει κανείς (υπάρχουν στη βιβλιοθήκη μας, παραθέτω και τον κωδικό
καταλογογράφησης στο τέλος)
-Cedric Price + Fun Palace
Architectural
Association Works II, (1984), Cedric
Price _ NA997.P7 1984
-Archigram + Instant City
Peter
Cook, (1999), Archigram _ NA680.A68 1999
